Na današnji dan, 15. juna 1878 godine, britanski fotograf Edvard Majbridž je započeo izradu čuvene serije fotografija koje su u istoriji ostale poznate kao “Konj u pokretu”. Od 15. do 20. juna nastalo je 58 frejmova zahvaljujući kojima je postao pionir želje da fotografski uhvati kretanje, a njegov najvažniji izum zoopraksiskop, uređaj za projektovanje pokretnih slika koji se koristio pre današnje celuloidne filmske trake na sebi svojstven način predstavlja prapočetak filma.

Majbridž

Edvard Džejms Mageridž (engl. Edward James Muggeridge) se rodio u engleskom gradu Kingston na Temzi. Iako nije potvrđeno, smatra se da je ime promenio u znak poštovanja prema kralju Edvardu kako je napisano na podnožju njegovog krunidbenog kamena u Kingstonu (Eadweard umesto Edward), koji je tamo podignut 1850. Mageridž je postalo Majgridž (engl. Muygridge), da bi zatim početkom 1850-ih ponovo promenio prezime u Majbridž (engl. Muybridge) nakon što se preselio u SAD. U Americi je počeo da radi kao knjižar i izdavački agent, a nakon što zamalo nije poginuo u nesreći kočije 1860. godine, povratak i dugi oporavak u Engleskoj ga je finalno usmerio i zainteresovao za fotografiju. Godine 1866. se vraća u Ameriku i počinje da radi u fotografskoj radnji. Naredne godine, 1867. godine, objavljuje fotografije Josemitija i San Franciska i prvi put postaje poznat široj javnosti.

Njegova edicija o lepotama Divljeg zapada koje objavljuje pod pseudonimom Helios donose mu slavu i prosperitet. Američka vojska naredne 1868. godine poziva Majbridža da fotografski isprati američku ekspediciju na Aljasku, koju su Sjedinjene Američke Države kupile 1867. godine za 7.200.000 dolara (ekvivalent vrednosti od okvirno 91.000.000 dolara) .

Kalifornijsko geološko društvo ga 1871. godin poziva da fotografiše istraživanje Visoke Sijere, što mu donosi veliku finansijsku satisfakciju. Iste godine se venčava sa dvadeset jednogodišnjom raspuštenicom Florom Stoun. Narednih godina putuje Amerikom i etablira se kao uspešan fotograf. Supruga Flora 1874. godine rađa sina koje imenuju Florado Helios Majbridž. Međutim, iste godine otkriva da supruga Flora ima ljubavnika, vojnika po imenu Hari Larkins, nakon pronalaska ljubavnih pisama koje su razmenjivali. Mirno polazi Larkinsu u posetu dana 17. oktobra 1874, i nakon što Larkins otvara vrata, Majbridž izgovara: “Ovo je odgovor na pismo koje ste poslali mojoj ženi.” Zatim ga hladnokrvno ustreljuje pištoljem i ubija na licu mesta. Zbog ubistva Harija Lakrinsa biva izveden pred sud, ali pravni sistem toga doba u zločinu prepoznaje krivicu neverne supruge Flore, i Majbridž biva oslobođen optužbi zbog “opravdanog ubistva” akonto argumenta članova žirija da bi i oni uradili isto u njegovoj situaciji. Taj neverovatan događaj je inače tema opere “Fotograf” kompozitora Filipa Glasa. Nakon oslobađanja, Majbridž duboko uveren da mu je žena rodila Larkinsovo dete Florada šalje u sirotište i na neko vreme napušta SAD i snima po Srednjoj Americi, da bi se vratio 1877.  U narednih dvadest godina kreira svoje najznačajnije fotografije, drži naučna predavanja širom Amerike i Velike Britanije,  Vraća se 1894. u Englesku, gde 1904. umire, u svom rodnom gradu, u domu rođake Ketrin Smit.

Saradnja sa Stanfordom

Liland Stanford, budući guverner Kalifornije, biznismen i vlasnik hipodroma, godine 1872. poziva Majbridža da pronađe odgovor na pitanje da li u konjskom galopu postoji trenutak kada su sva četiri kopita u vazduhu. U cilju pronalaska rešenja na to pitanje, Majbridž razvija trenutno dostupne tehnike i tehnologije, kreira hemijsku formulu za razvijanje fotografija, unapređuje električni okidač koji trenutno snimi pokret, a koji je osmislio njegov dugogodišnji saradnik Džon Ajzak. Majbridžova saradnja sa Stanfordom je trajala dugo i bila puna birnih događaja, imajući na umu da su obojica bili poznati po svom temperamentu i eksplozivnosti, ali upravo zahvaljujući Majbridžu je Stanford osvojio svoje mesto u istoriji.

Konj u pokretu

Godine 1878. Majbridž uspešno fotografiše konja u trku koristeći niz od pedeset foto-aparata. U genijalnoj ideju, aparati su raspoređeni na stazi uporednoj s kretanjem konja, a aparate aktivira nategnuta žica koju bi povukla konjska kopita u trenutku prolaza. Taj čuveni niz fotografija, inače snimljenih na današnjem Stanfordskom univerzitetu dobila je svoj legendarni naziv “Konj u pokretu”. Kao finalni rezultat, Majbridž je zaista dokazao da su u jednom trenutku sva četiri kopita u vazduhu, ali ne u trenutku najvećeg razmaka, kako se to do tada smatralo u delima slikara toga doba, nego u času kada su podvučena ispod konja. Objedinjavajući Majbridžove fotografije u jedan neprekinuti niz, prvi put u istoriji je omogućeno praćenje celokupnog toka jednog pokreta.

Zoopraksiskop

U želji da dalje istraži i razvije mogućnosti fotografisanja pokreta, vršio je hemijska istraživanja različitih metoda razvijanja fotografija. U pokušaju da svoje istraživanje učini dostupnijim i da iskoristi već izuzetno intererovanje za njegov rad i fotografije, izumeo je aparat zoopraksiskop, sličan već poznatom zoetropu, ali njegov uređaj je imao tu mogućnost da projektuje slike tako da publika bude u stanju da vidi realistično kretanje. Ideja ovog uređaja je po mnogo čemu bio preteča današnjeg filma. Inspirisan sjajnim uspehom projekta, Majbridž koristio tehniku u mnogo različitih varijanti i fotografiše ljude i životinje kako bi proučavao njihovo kretanje. Ljude je često fotografisao oskudno odevene ili u potpunosti gole, u raznim radnjama, od boksovanja i spuštanja stepenicama do igranja male dece. Njegovi radovi se mogu uvrstiti među prva biomehanička istraživanja, na koje se mnogo godina kasnije pozivao i čuveni Mejerholjd tokom razvijanja svoj sistema poznatog pod nazivom “Biomehanika”.

U okviru velikog spektra uticaja, Majbridž je postavio velike i važne temelje. Pre svega, svojim pionirskim radom u prkazu pokretnih slika otvorio je kutiju ogromnog interesovanja za buduću važnu kulurnu granu – kinematografiju. Dodatno, svojim idejama o postavci aparata i fotografisanja pokreta, prvi put je prezentovao ideju koja se i danas koristi. Slično postavljeni sinhronizovani foto-aparati danas se koriste za fotografisanje specijalnih efekata, uz jednu važnu izmenu. Danas se u sinhronizovanoj fotografiji menja ugao snimanja, dok scena ostaje nepomična.